Verslag over week 2

2011: Cahors - Limoges, week 2

02-02-2014

Ma 23 mei Op zoek naar een slaapplaats verwijst de plaatselijke VVV van Le Veurdre ons naar de Marie waar een meneer de sleutel van hun slaapplaats zou hebben. In de Marie worden we ontvangen door een aan een stuk door kletsende vrouw en die zoveel kletst dat de directeur ons maar een stoel aanbiedt en de meneer met de sleutel uiteindelijk niet meer aanwezig blijkt te zijn als zij is uitgeklest. Het hotel in het dorp is nog dicht maar ook te duur. In het café waar we onder het genot van een biertje de tijd verdrijven ontmoeten we een Engelsman die vertelt dat hij over 10 minuten voor een tijdje vertrekt en dat we wel zijn huis mogen gebruiken. Een douche ontbreekt want die is met de verbouwing waarmee hij bezig is, er net uitgesloopt. Met meloen, ham en 2 wijntjes als avondeten slapen we op banken. Het was de bedoeling vandaag nog zo'n 10 km verder zouden lopen maar zijn daar te moe voor.
Di 24 mei s' Ochtends brengen we de sleutel naar het café terug, schrijven een bedankbriefje voor de Engelsman en nemen afscheid van Rolf, de Duitser die richting Clermont Ferrand gaat. Na inkopen te hebben gedaan gaan we op weg richting Valigny. De route voert veel over saaie, verlaten wegen waar we nauwelijks iemand tegenkomen. We stoppen in Lurcy-Levis.	Lurcy-Levis. Foto Wikipedia
Wo 25 mei Gezicht op Charenton-du-Cher.	Vandaag was het een rotdag. we zien alleen maar landerijen, de auto's vliegen langs hun heen, er is geen mens te bekennen, hebben maagpijn, heimwee, Ger heeft wat last van zere voeten en Rolf is weg! Na zo'n 10 km over de D64 komen we in Valigny, de plaats waar we gisteren eigenlijk naar toe hadden willen gaan. We lopen door naar Ainay-le-Château waar iemand ons direct de weg naar het café wijst. Verder lopend hoog over de heuvels zien we in de verte een kerkje van Charenton-du-Cher. De chambre d'hôte waar we slapen is een prachtig groot oud huis dat vroeger een kasteel is geweest. Mooi maar mag nog wel verder opgeknapt worden. Bij aankomst biedt de mevrouw ons een glas limonade aan. Boven hebben we een kamertje met douche waar we nauwelijks doorheen kunnen.
Er zijn nog twee heren, beide arts en werkzaam in het ziekenhuis van Grenoble. Als het etenstijd wordt begint de mevrouw in de grote tuin de eettafel te dekken en eten we buiten.
Do 26 mei Voor het eerst heel lekker geslapen! Het regent als we opstaan! Met al dat mooie weer tot nu toe hebben we net gisteren onze regenkleding teruggestuurd, scheelt weer wat gewicht. Maar ik heb nog een plastic zak die over de spullen kan. En Rolf zou zeggen, onder je regenkleding word je ook nat. Het is bewolkt als we vertrekken en gelukkig, onderweg is geen druppel regen meer gevallen. Gisteren toch zo'n 30 km gelopen en tot nu toe totaal ongeveer 160 km, niet slecht. We twijfelen of Limoges gehaald gaat worden maar dat hoeft ook niet vinden we. Al met al gaat het goed en pijntjes horen erbij.
Vr 27 mei Geen bericht uit Frankrijk verstuurd.
Za 28 mei Als ik ik 's ochtends tegen elfen door Dick gebeld word zijn we nog aan het lopen en op zoek naar de slaapplaats voor vandaag. Het is soms wel hard zoeken, je bent dan van je route af en moet je het van de kaart hebben. Een meneer waaraan we de weg vroegen stuurde ons de verkeerde kant op en moesten we weer het hele stuk teruglopen. Maar nu zijn we er bijna. Het is ook zo dat als men zegt, nog 1 km dan is dat altijd verder dan je denkt. Gisteren was het bewolkt, alles grauw en een paar buitjes. Vandaag is het prachtig weer en ik heeft geen spijt van het terugsturen van de regencape. Vanochtend vertrokken uit Le Chatelet waar we sliepen in een hotelletje met pelgrimsprijzen en waar we voor het eerst 's middags even op bed hebben gerust. Zelfs geen zin om te douchen! Die dag maar 17 km gelopen, niet zoveel voor ons doen maar de dagen hiervoor was het steeds zo'n 30 km per dag. De rug voelt als in 10 stukken gebroken, de heupen voelen pijnlijk aan en heb ook niet zo goed geslapen vannacht. Het is half twaalf als we horen dat om twaalf uur alles dicht gaat en dat waar we nu slapen er geen eten is! We moeten dus opschieten. De 5 km naar het dorp wordt binnen het uur afgelegd. We ploffen neer in een cafeetje, nemen een kop koffie en gaan boodschappen doen, o.a. brood, tomaten, ui, we zien wel wat we gaan brouwen. Voor we vertrekken nemen we nog koffie met gebak want Abke is vandaag jarig. Vandaag ging het weer goed, echter de hele dag geen wandelaar gezien. De route is heel goed beschreven en geeft als we maar blijven opletten, geen problemen.
De overnachting afgelopen nacht was in een kasteeltje in Touratte. Een prachtig onderkomen uit de 16-e eeuw, heel groot en aangenaam ingericht. De weg er naartoe is ruim 1 km lang. Je verwacht niet dat dit je onderkomen voor de komende nacht is. Het staat ook niet aan de weg aangegeven dat je er kunt slapen. Een meneer zet ons daar af, maar na aanbellen en stevig bonken op deuren blijkt er niemand te zijn. De weg teruglopend, het was al laat, komen we gelukkig de mevrouw van het kasteel tegen en kunnen we meerijden.	Chateau de la touratte
Ze is kennelijk blij met ons bezoek en begint te koken onderwijl aan een stuk door kletsend. Ze wil ook graag de fruitbomen laten zien die het dit jaar niet goed doen. Waarschijnlijk heb ik daar een lichte verkoudheid opgelopen want na een stevige autorit naar de fruitbomen was het daar behoorlijk fris. De volgende dag worden we met de auto naar de weg gebracht. En ondanks het stevige rijden blijkt de mevrouw tocht heel goed te kunnen uitkijken.
Zo 29 mei Komen aan in La Châtre, een leuk, vriendelijk stadje en hebben dan 255 km gelopen, de verkeerd gelopen stukken en dat van het station naar Vézelay niet meegerekend. We zijn moe, moe en in de spiegel kijkend zie ik een wit smoeltje. Maar eerst moet er nog wat gewassen worden, alles is nat en vuil. Er is echter geen lijn te bekennen om de was op te hangen en we besluiten de was dan maar buiten in het gras te leggen. Ger gooit de natte was naar buiten en ik leg de was te drogen. 's Avonds lopen we nog wat rond alvorens de jeugdherberg op te zoeken.