Om half elf zijn we in Clauze en heb ik mijn sokken in een waterbak gewassen. We trekken verder naar Falzet dat op 1134 m ligt en kopen daar een kaasje waarbij de boerin trots zegt "Zelf gemaakt!".

Voor vanavond hebben we een slaapplaats gevonden in Le Sauvage en drinken een wijntje op de jarigen. Voor de volgende dag hadden we al twee botertjes ingepakt maar Gerda vond er nog twee in de koelkast en dacht, die nemen we ook mee. Tot er een Fransman vroeg, "Gebruikt u ze alle twee?". Bleek dat hij ze even koel had weggelegd.

Vandaag heerlijk gelopen en was het tot 3 uur droog.

Even m'n sokken wassen.

Toen we op weg gingen dachten we even dat het zou gaan regenen maar gelukkig waaide alles over. Wel is het nog geheel bewolkt. 
Het lopen gaat prima maar het blijft zwaar, we lopen over allerlei paden berg op, berg af met overal stromen water waar we af en toe overheen moeten springen. De natuur is erg mooi, overal bloeiende brem en prachtige bloemen. De mensen zijn er aardig en vriendelijk. 
Er zijn maar weinig mensen die naar Santiago lopen, het merendeel doet een stuk als ontspanning om in een ander jaar de tocht te vervolgen. 

Moeten we daar overheen?

Gerda wilde vandaag in Aumont-Aubrac geld trekken maar haar pasje werd geweigerd. Ook de credit card werd geweigerd.

Aubrac

Gevloerd na de zware maar verkeerde route zijn we maar met een taxi naar de reeds besproken slaapplaats in Saint-Come-d'Olt, het geplande einddoel van deze dag, gegaan. 

's Avonds stuur ik een SMS-je, "hij doet het" , en vlak daarna daarna bel ik Dick en kunnen we weer bijpraten (opname 2008-06-06)

Even de bloemen van dichtbij bekijken.

Vandaag ging de tocht langs de rivier de Lot en zijn we nu in Estaing als ik bel. De tocht begint wel wat te lijken op die van vorig jaar want vannacht sliepen we in een gîte van een wat humeurige pater waar alleen een donatie gevraagd werd voor de overnachting. Ook konden we als we wilden naar de kerk. 

Alles gaat beter en we beginnen er een beetje in te komen, de natuur is prachtig, het is wel bewolkt maar geen regen en af en toe wat zon.

Wat het extra lastig maakte vandaag is dat in dit gebied meerdere wandelroutes zijn uitgezet, allemaal met hun eigen signalering. Soms is een stuk van de ene route opgenomen in een andere route en zijn de routeaanwijzingen verspreid geplaatst. Dit maakt het lastig zoeken naar de routemerken van onze eigen route. Als je niet goed oplet volg je zo een verkeerde route. 
De natuur is wat minder mooi dan de afgelopen dagen. Maar nog steeds word je hebberig van alle bloemensoorten die je onderweg ziet. Het weer zit nog steeds niet mee, het is weliswaar niet koud maar de hele dag wel bewolkt en geen zon te bekennen.

Het restaurant waar we wilden eten biedt plaats aan maximaal 25 personen maar was reeds volgeboekt. Van de groep Canadezen die we de vorige dagen hebben ontmoet krijgen we wat brood en met de salami die we zelf nog hebben moeten we het voor vanavond maar doen. In Spanje vorig jaar was het wat makkelijker, er waren altijd wel wat winkeltjes open om etenswaren te kopen. Daarbij komt dat het vandaag zondag is en de meeste winkeltjes gesloten zijn.

Voor vanavond twee slaapplaatsen kunnen krijgen, we slapen in de eetkamer op twee matrassen op de grond. Tijdens het gesprek komt nog een pelgromganger vragen om een slaapplek maar de gîte zit vol en hij moet maar ergens anders onderdak zien te vinden. Aangeraden wordt dan ook om voor de volgende dag vast een slaapplaats te reserveren. Dat is ook gelukt, voor morgen hebben we twee slaapplaatsen bij paters.

De vermoeidheid begint nu wel toe te slaan, ik slaap later in, ben vroeg wakker en de benen beginnen als lood te voelen. Het is klimmen, klimmen, je wilt het niet weten. Of je moet een water kruisen hangend aan bomen of je moet onder prikkeldraad doorkruipen. Ik ben te oud voor die rotzooi, maar je krijgt er wel dikke kuiten van.
Ik denk erover de slaapzak terug te sturen, scheelt weer een kilo of zo. Aan de andere kant, je kan nooit weten of ie nog een keer nodig is.